Vertegenwoordigers van het volk
Ik ben verkozen als volksvertegenwoordiger voor de SP in mijn woonplaats. Ben er beduusd van maar ook vereerd dat rond de vijftig mensen mij hun stem gaven. Niet veel, maar toch net iets meer dan mijn alleen familie en vrienden. Het maakt ook dat ik in de uitkomsten van de verkiezingen geïnteresseerd ben. De ongelofelijk lage opkomst springt daarbij in het oog. In sommige buurten van Rotterdam zakte de opkomst zelfs onder de twintig procent en ook in mijn eigen woonplaats was de opkomst weer lager dan bij de vorige verkiezingen. Wat daarbij extra opvalt is dat het met name de laagopgeleide mensen uit de arme buurten zijn die niet zijn gaan stemmen. De volksvertegenwoordigers vertegenwoordigen in die zin letterlijk vooral de hoogopgeleiden en welgestelden. Niet bepaald het volk. Het zure is dat het bevestigdt wat veel mensen voelen; onze samenleving is er niet voor iedereen.
Vanzelfsprekend staat de SP als linkse partij pal voor de mensen met de laagste inkomens als onderdeel van onze samenleving. Het is dan ook de partij die verhoudingsgewijs nog de meeste stemmen van laagopgeleiden trekt en wat mij betreft het stempel van volkspartij mag dragen omdat de praktisch opgeleiden gewoon lid zijn van deze partij. Maar juist de SP deed het minder goed dan verwacht bij deze verkiezingen. De partij verloor in totaal één derde van haar raadzetels vergeleken met de verkiezingen van vier jaar geleden. GroenLinks deed het verrassend veel beter en won in veel gemeenten, net als in mijn woonplaats. Is de aanpak van de SP dan toch te weinig aansprekend? Daar kan natuurlijk een hele discussie over gevoerd worden. Maar feit is wel dat partijen zoals GroenLinks per definitie partijen zijn die vooral hoger opgeleiden aanspreekt. Deze partij wint dankzij het feit dat armere mensen niet zijn gaan stemmen. Dat geeft te denken voor een linkse partij.
Maar het geeft natuurlijk ook stof tot nadenken voor de SP. De politiek is steeds meer een zaak voor de mensen met diploma’s met alle bijbehorende privileges. De mensen die afhaken zien dat de politiek er niet is voor hen. En ‘de politiek,’ dat slaat dus blijkbaar ook op de SP. Exemplarisch was daarbij het laatste debat voor de verkiezingen op de nationale TV. Daar waren alleen de grote landelijke partijen bij aanwezig. En ondanks het feit dat Liliane Marijnissen de enige was die geen typisch beleidsjargon naar buiten gooide was ze natuurlijk wel onderdeel van het plaatje van met elkaar babbelende politici.
Ik denk zelf dat het een kwestie van lange adem is en het maken van heldere keuzes. Onze samenleving is een diploma maatschappij waar de geprivilegieerden openlijk neerkijken op een meerderheid zonder voldoende opleiding en zich vol onbegrip afvragen “wie toch die mensen zijn.” Helaas doen GroenLinks en andere zogenaamd linkse partijen hier keihard aan mee. De juiste keuze is om onvoorwaardelijk te kiezen voor de afhakers uit de armste wijken welke de hardste klappen krijgen in een steeds ongelijkere wereld.
